رویکرد طراحی
ویلای
اِنزو
پروژهی ویلای اِنزو در مجاورت اسکلهی تفریحی نوشهر و در فاصلهی اندکی از خط ساحلی دریای خزر واقع شده است. ایدهی اصلی طراحی، از ریتم و فرم قایقهای پهلوگرفته در اسکله الهام گرفته است؛ بنابراین سازمان حجمی ویلا از مجموعهای از احجام پویا شکل میگیرد که همانند قایقها در امتداد یک محور حرکتی بهسوی دریا جهتگیری دارند
به دلیل محدود بودن حیاط زمین، طراحی بر پایهی ایجاد تراسها و حیاطهای معلق در هر طبقه شکل گرفت تا ضمن افزایش کیفیت فضای باز، دید و نور طبیعی نیز بهبود یابد. این تراسها همچنین عملکردی آکوستیکی دارند و مانند مانع صوتی (Acoustic Barrier) عمل کرده، صدای خیابان و ترافیک ساحلی را کاهش میدهند
سازمان فضایی
در سازمان داخلی، فضاها بهگونهای طراحی شدهاند که دید به دریا و کوه در سطوح مختلف برقرار باشد و پوستههای بیرونی در عین کنترل دید از معبر عمومی، حریم خصوصی فضاهای داخلی را حفظ کنند
ملاحظات اقلیمی
ویلای
اِنزو
در منطقهی نوشهر، بارندگیهای شدید و رطوبت بالا از عوامل تعیینکنندهی طراحی هستند. در ویلای اِنزو، پوستهی شیشهای مستحکم و زاویهدار علاوه بر ایجاد شفافیت و انعکاس چشمانداز دریا، با طراحی شیبدار خود موجب انحراف و کنترل جریان آب باران از سطح نما میشود
نتیجه طراحی
ویلای اِنزو حاصل ترکیب عملکرد، اقلیم و پویایی فرمی در بستری ساحلی است. این پروژه با استفاده از خطوط سیال و پوستههای دینامیک، میان دیدهای متضاد شمال و جنوب ارتباط فضایی برقرار کرده و ضمن تأمین آسایش اقلیمی، به معماریای سبک، معاصر و منطبق با روح محیط شمال ایران دست یافته است