رویکرد طراحی
مجموعه
لاروکا
پروژه در یکی از محورهای اصلی شهر نوشهر و در موقعیتی قرار دارد که از یکسو به رشتهکوه البرز و از سوی دیگر به دریای خزر دید مستقیم دارد. ایدهی اصلی طراحی، ایجاد ارتباط دیداری و اقلیمی میان کوه و دریا در قالب یک فرم باز و پویا بوده است
ترازهای زیرین (پارکینگ و طبقات تجاری) که با دسترسی مستقیم از خیابان اصلی طراحی شدهاند. ترازهای میانی (فضاهای اداری) که با تمرکز بر نورگیری طبیعی و تهویهی مناسب پیرامون یک فضای مرکزی باز سازماندهی شدهاند. تراز فوقانی (بام سبز و کافه–سینما) که بهعنوان فضای عمومی و اجتماعی پروژه عمل میکند
در مرکز توده، یک بازشوی عمودی بزرگ قرار دارد که علاوه بر تأمین نور و تهویه، نقش هستهی عملکردی و ارتباطی بین طبقات را ایفا میکند. این فضای تهی باعث تقسیم جرم اصلی به دو بخش و ایجاد دید مستقیم به کوه و دریا از فضاهای داخلی شده است
شکل کلی پروژه از چند حجم پلهای تشکیل شده که در راستای محور شمالی–جنوبی (دریا به کوه) عقبنشینی تدریجی دارند. این ترکیب باعث کاهش مقیاس بصری ساختمان و افزایش سطوح باز و تراسهای سبز در طبقات اداری شده است
منطق حجمی
در بخش شمالی سایت، ورودیهای تجاری در ارتباط مستقیم با پیادهراه شهری طراحی شدهاند و در طبقات بالاتر، جدارهی اداری با سایهبانهای افقی و عمودی برای کنترل تابش و بهبود عملکرد اقلیمی پوشش یافته است
نتیجه طراحی
هدف کلی پروژه، ترکیب کارایی عملکردی با کیفیت فضایی مطلوب از طریق سازماندهی منطقی فضاها، تهویه طبیعی، نور مناسب و دید کنترلشده به محیط اطراف بوده است. استفاده از مصالح بومی منطقه و فرم پلهای توده، پروژه را با شرایط اقلیمی و توپوگرافی نوشهر هماهنگ کرده است